Początki metody Brain Gym
Paul Dennison, szukając sposobu na wyjście z własnej dysleksji i kłopotów ze wzrokiem, opracował metodę nazwaną potem Gimnastyką Mózgu. Jeszcze podczas pracy w szkole, w 1969 roku otworzył swój pierwszy ośrodek szkoleniowy – Valley Remedial Gruop Center w Kalifornii – gdzie prowadził zajęcia usprawniające proces nauki. Poszukując bardziej efektywnych dróg w przezwyciężeniu problemów z uczeniem się zaobserwował, że osoby wykazujące trudności w czytaniu wykazują ograniczony zakres motoryki ciała i jego świadomości. Zauważył również, że niektóre osoby używają jedynie ruchów jednostronnych (takich jak pisanie) kosztem niedominującej strony, raczej niż we współpracy i koordynacji z nią.
Na początku lat 70. powstał kanon ćwiczeń, które aktywując pełne funkcjonowanie mózgu (poprzez zrównoważenie półkul mózgowych) harmonizują ciało i umysł, poprawiają efektywność uczenia się i pozytywnie wpływają na wyniki funkcji poznawczych. To system prostych ćwiczeń ruchowych, zgodnych z naturalnymi potrzebami ciała i umysłu człowieka.
Podstawą metody stała się Kinezjologia Stosowana Johna Thie i jego Dotyk dla Zdrowia (Touch for Health). Dennison połączył elementy psychologii rozwojowej i eksperymentalnej, pedagogikę (np. etapy rozwoju dziecka), wiedzę z zakresu anatomii i neurofizjologii oraz optometrię. Dodał ćwiczenia pochodzące z Treningu Widzenia, akupresurę Jin Shin Jitsu oraz ruchy wykorzystywane w tańcu współczesnym. Opierając się na własnym doświadczeniu zdobytym w czasie maratonów, włączył do metody także elementy lekkoatletyki. Za podstawy merytoryczne Kinezjologia Edukacyjna uznaje między innymi filozofię Jeana Piageta, integrację sensoryczną wg M. Montessori i A. J. Ayres oraz dorobek pionierów pracy z ciałem F.M. Alexandra i M. Feldenkreisa.
Według informacji opublikowanych w „Educational Kinesiology & Brain Gym”, Uniwersytet Południowej Kalifornii przyznał Paulowi Dennisonowi w 1975 r. nagrodę Stowarzyszenia Zawodowego Nauczycieli Phi Delta Kappa, za wybitne osiągnięcia badawcze w dziedzinie edukacji.
Na początku lat 80. dr Dennison rozpoczął współpracę z Gail Hargrove, swoją przyszłą żoną. Do dziś oboje są członkami International Faculty for Brain Bym i aktywnie angażują się w działania na rzecz redefinicji procesów uczenia się, zgodnie z przyjętymi przez siebie założeniami. Gail Dennison jest również wydawcą „Brain Gym Journal”. Dziedzinę, którą się zajmują, wspólnie nazwali Kinezjologią Edukacyjną (Edu-K) i zdefiniowali jako „naukę poprzez ruch”. Według autorów, jest to program aktywizacji naturalnych mechanizmów pracy mózgu, poprzez fizjologiczny ruch ciała.
Prowadząc badania zwrócili uwagę, że dzieci, które we wczesnym dzieciństwie wykazywały zaburzenia połykania i gryzienia, uczyły się mówić później. Zauważyli również, że dzieci, które omijały etap raczkowania i od razu zaczynały chodzić lub przy chodzeniu używały chodzików, częściej miały problemy podczas procesu nauki. Twórcy metody badając przyczyny i trudności w uczeniu się, zwrócili uwagę na zależności między ruchem a rozwojem mowy oraz umiejętnością pisania i czytania. Ćwiczenia Gimnastyki Mózgu składają się z ruchów wykonywanych przez dzieci w pierwszych latach życia, niezbędnych do rozwoju koordynacji oczu, uszu, rąk, jak i całego ciała. Kinezjologia Edukacyjna, dzięki aktywowaniu określonych wzorców ruchowych, może być traktowana jako rodzaj psychosomatycznej rehabilitacji w przypadku dzieci i młodzieży, a także dorosłych.
Dzięki swojej skuteczności, w latach 80. metoda zaczęła cieszyć się dużą popularnością na całym świecie, a na początku lat 90. w Stanach Zjednoczonych, zdobyła trzecie miejsce w prestiżowym konkursie na temat „Współczesnych technologii edukacyjnych” jako ta, która „pokazuje w praktyce możliwości wykorzystania naturalnego ruchu fizycznego, niezbędnego do organizowania pracy mózgu i ciała podczas uczenia się.”
Przez ostatnie 40 lat, w ponad 80 krajach na świecie, każde z ćwiczeń było wielokrotnie weryfikowane, analizowane i sprawdzone pod kątem skuteczności rozwijania naturalnego potencjału i stymulowania rozwoju mózgu nie tylko w przypadku dzieci, ale także osób dorosłych i starszych (profilaktyka choroby Alzheimera).
Gimnastyka Mózgu to system efektywnego uczenia się i pełnego wykorzystania własnego potencjału do działania na najwyższym poziomie. Metoda jest stosowana z pozytywnym rezultatem nie tylko w nauce, ale również w sporcie oraz w dziedzinach związanych z muzyką i sztuką. Wystarczy systematyczność i kilka minut dziennie, aby w krótkim czasie osiągnąć zauważalny postęp również w życiu codziennym, choćby poprawę koordynacji podczas prowadzenia samochodu. Ogromną zaletą tej metody jest jej łatwość, dostępność, ogólna użyteczność oraz wielopłaszczyznowe zastosowanie.
Gail i Paul Dennison
Powrót do: O metodzie Brain Gym