Korekcje w metodzie Brain Gym
Cały kanon dwudziestu sześciu ćwiczeń dostępny jest w wymienionej przeze mnie literaturze, tu przedstawię natomiast tylko kilka najprostszych technik, używanych również (z modyfikacjami) przez metodę ONE BRAIN, którą się zajmuję. Podczas sesji są jedynie częścią (aczkolwiek istotną) procesu odblokowania, lecz praktykowane same w sobie także mogą być bardzo użyteczne, szczególnie w przypadku dzieci. Korekcje nadają się do samodzielnego wykonywania w domu.
1. Stopniowe wypicie małymi łyczkami szklanki czystej wody
Woda jest jedną z najważniejszych substancji w naszym ciele, stanowi od 45% do 75% jego całkowitej wagi. Jest konieczna nie tylko do życia, ale i w trakcie nauki. Jako najlepszy elektrolit zapewnia efektywne przyswajanie i przechowywanie nowych informacji oraz umiejętności. Wspomaga oddychanie, rozpuszczając tlen i wprowadzając go do krwi, dodaje energii. Wpływa również na sprawny przebieg elektrycznych i chemicznych reakcji między mózgiem, układem nerwowym i całym ciałem, wzmacnia procesy przewodnictwa elektrycznego i polaryzacji błony komórkowej (pompa sodowo-potasowa). Poza tym pomaga w wypłukiwaniu z organizmu hormonów stresu i wzmacnia działanie układu limfatycznego, który efektywniej oczyszcza ciało z toksyn.
Korzystnie jest pić dziennie przynajmniej 25 ml wody na każdy kilogram masy ciała, natomiast w przypadku stresu lub wzmożonego wysiłku – zdecydowanie więcej.
Wszystkie korekcje powinny być poprzedzone spokojnym wypiciem szklanki wody, jest to również nieodłączny element sesji metodą ONE BRAIN, kiedy zajmujemy się odblokowaniem stresu (gdy ciało jest w stresie natychmiast przechodzi w stan dehydratacji.) Warto pić niegazowaną wodę, nie zastępujmy jej sokiem, czy innymi napojami. W naszym żargonie często powtarzamy, że „herbatą szyby nie umyjesz”. 🙂
2. Punkty „ziemi”.
Palcami jednej ręki dotykamy punktu pod dolną wargą (możemy go lekko masować), drugą rękę trzymamy na górnej części kości łonowej (na dole brzucha). Wzrok, przy prostej głowie i kręgosłupie, skierowany w dół, na podłogę. Po ok., 30 sekundach powtarzamy ćwiczenie, zmieniając układ rąk.
Jest to ćwiczenie, w którym łączymy punkt początkowy i końcowy meridianu centralnego (według Tradycyjnej Medycyny Chińskiej). Pracujemy w polu środkowym ciała, co prowadzi do poczucia stabilności i „uziemienia”. Wspomaga umiejętności organizacyjne (ruch oczu w pionie i poziomie), wzmacnia wzrok (wodzenie oczami w dół), koncentrację, selekcję informacji, niweluje gubienie wierszy i kolumn w czasie czytania, ułatwia pisanie, odwzorowywanie i prace matematyczne. Szczególnie przydatna przy uczeniu się i w procesie zapamiętywania nowych informacji.
3. Punkty „nieba”
Palcami jednej ręki dotykamy punktu nad górną wargą (możemy go lekko masować), drugą rękę kładziemy na kości ogonowej. Wzrok, przy prostej głowie i kręgosłupie, skierowany jest w górę. Po około 30 sekundach powtarzamy, zmieniając układ rąk.
Tym razem stymulujemy obszar meridianu zarządzającego (według Tradycyjnej Medycyny Chińskiej). W ten sposób aktywujemy ośrodek ekspresji i wypowiedzi. Ułatwia rozluźnienie, pozbycie się tremy przed sprawdzianem, egzaminem czy wystąpieniem publicznym. Pozwala formułować zdania w sposób poprawny i bez pośpiechu, ułatwia kontrolę nad gestykulacją.
4. Punkty „na myślenie”
Jedną ręką, kciukiem oraz palcem wskazującym i środkowym, masujemy przez około 30 sekund dwa punkty znajdujące się w zagłębieniu pod obojczykiem, po obu stronach mostka (K27, ostatni punkt meridianu nerek według TCM), drugą rękę trzymamy na pępku. Wzrokiem, przy nieruchomej głowie i prostym kręgosłupie kreślimy „ósemkę” (zaczynając od spojrzenia w lewo w górę). Zmieniamy ręce i powtarzamy ćwiczenie.
Ćwiczenie pozwala na przekazanie informacji od lewej półkuli do prawej połowy ciała i odwrotnie, stymuluje jasność umysłu, likwiduje odwracanie cyfr i liter, prawidłowo układa ciało podczas czytania, ułatwia płynne czytanie. Stymuluje aortę, zwiększa przepływ energii elektromagnetycznej w ciele.
5. „Leniwe ósemki”
Na wysokości oczu, wyznaczamy w przestrzeni punkt początkowy na linii środka/linii osi symetrii ciała. Wykonywany kciukiem rysunek przypomina leżącą ósemkę, lub znak nieskończoności ∞. Ruch zaczynamy zawsze od punktu środkowego podążając w górę w lewo i dookoła, czyli w kierunku przeciwnym do ruchu wskazówek zegara, a następnie, przecinając wyznaczony punkt środkowy, w kierunku zgodnym z ruchem wskazówek zegara zakreślamy pętlę, wracając do punktu wyjścia. Ćwiczenie powtarzamy co najmniej 3 razy każdą ręką oddzielnie, potem obiema rękami połączonymi razem przez splecenie palców i skrzyżowanie kciuków.
To ćwiczenie na przekraczanie środkowej linii ciała (wymiar lateralności). Koordynuje prawe i lewe mózgowe ośrodki wzroku, umożliwiając przekroczenie linii środkowej bez jakichkolwiek zaburzeń. Wzmacnia rozumienie i zapamiętywanie. Poprawia umiejętności związane z rozróżnianiem kierunków, widzeniem obwodowym, łagodzi trudności w nauce czytania, poprawia płynność czytania, zapamiętywania, słuchania i myślenia jednocześnie. Eliminuje zaburzenia typu dysleksja czy dysgrafia, poprawia się wymowa, polepszają umiejętności matematyczne.
6. Pozycja Dennisona
Ćwiczenie składa się z dwóch części. Najpierw siadamy, krzyżujemy nogi w kostkach, wyciągamy proste ręce przed siebie i przekręcamy dłonie grzbietami do siebie tak, by kciuki były skierowane w dół. Następnie przekładamy jedną rękę przed drugą tak, by dłonie dotykały się wewnętrznymi stronami (kciuki są nadal skierowane do dołu). Splatamy palce dłoni, zginamy ręce w łokciach i opieramy skrzyżowane ręce na klatce piersiowej. Zamykamy oczy i kładziemy język na podniebieniu. Oddychamy swobodnie. Podczas wdechu przyciskamy język do podniebienia, a w czasie wydechy rozluźniamy go, ale nadal dotykając podniebienia. Trwamy w tej pozycji około minuty, następnie przechodzimy do drugiej części. Nogi w lekkim rozkroku opieramy o podłogę, końce palców obu dłoni dotykają się. Oczy, język i oddech jak w części pierwszej.
Pozycja ta pozwala w parę minut rozładować napięcia psychiczne. Umożliwia wyciszenie, zmniejszenie nadwrażliwości na bodźce zewnętrzne, ponieważ zamknięte oczy pozwalają na rozluźnienie i skupienie się na swoim wnętrzu. Stres skraca mięśnie, a my tu je rozciągamy. Wspomaga emocjonalną stabilność, „uziemienie”, swobodny ruch kości czaszki, poprawia słuch, mowę, usprawnia pisanie prac kontrolnych. Wzmacnia precyzję, stymuluje ośrodki ruchowe. Skrzyżowane nogi stymulują tzw. „trzy kumoszki”, gdzie wg medycyny chińskiej krzyżują się meridiany nerek, wątroby i śledziony/trzustki.
Powrót do: Ruch, który uczy myśleć
* Z powodu powtarzających się próśb o ilustracje do korekcji, uroczyście obiecuję, że z czasem dodam na stronie te samodzielnie wykonane przeze mnie. Na razie gorąca prośba, by posiłkować się Googlem: nazwa korekcji –> grafika. 🙂